Osmanlı İmparatorluğu döneminde alkolün yasaklanması nedeniyle bilinmeyen bazı yerlerde içki içme geleneği ortaya çıkmıştır. Bu yerlere ‘Koltuk Meyhanesi’ denir.
kaynak : rakı ansiklopedisi
Koltuk meyhanesi, Osmanlı döneminde ruhsatsız ve kaçak meyhanelerin genel adıdır.
İstanbul’un fethinden 19. yüzyıla kadar olan dönemde devlet izniyle açılan ve sayıları sınırlı olan meyhanelere “gedikli meyhaneleri” adı verilirken, içki satış izni olmayan yerlerde gizlice içki satışı yapan yerlere ise “gedikli meyhaneleri” deniyordu. bakkal, manav ve aşevleri gibi yerlere “kanepe meyhanesi” deniyordu.
Bu meyhaneler genellikle mağazanın müşterilerden uzak bir köşesinde bulunuyordu. Kayıkçılar, hamallar ve hamallar gibi işçi sınıfından kişilere gizlice alkol ikram edildi.
Ancak sadece personel sınıfı değil, devlet ileri gelenleri, katipler ve memurlar da buraları gizlice ziyaret ederlerdi. Bu tür yerlere “kibar koltuklar” deniyordu.
17. yüzyılda yazılan “Peçevi Tarihi” adlı eserde bu tür yerlere giden devlet adamlarından bahsedilmektedir.
Cumhuriyet döneminde tezgahların üzerinde ayakta içki içilen ucuz ve köhne mekanlara “koltuklu meyhane” denmeye devam edildi.
İzmir bölgesinde bu tür meyhanelerin çoğunlukla Ermeni esnaf tarafından işletildiği bilinmektedir.
Sonuç olarak Osmanlı döneminde alkol yasağı nedeniyle ortaya çıkan bu kapalı içki mekanları tarihin farklı ve renkli bir yanını oluşturmaktadır.
